محمد حسین محمدی متولد ۱۳۵۴ خورشیدی در شهر مزارشریف، یکی از نویسندگان افغانستان در ادبیات معاصر این کشور است. خود محمد حسین محمدی درباره سالروز تولدش می‌گوید:
محمدحسین محمدی هستم ـ و به قول ما افغان‌ها: محمدحسین ولد قنبرعلی ـ پدرم می‌گوید: ۱۳۵۴ به دنیا آمده‌ای ـ چلهی تابستان بوده گویی ـ اما در تذکره‌ام نوشته‌اند: ۱۷ سالهی ۱۳۷۵ و در کارت مهاجریی که داشتم، سالی دیگر را نوشته‌بودند و در گذرنامه‌ام سالی دیگر… و من مانده‌ام کی به دنیا آمده‌ام؛ مگر یک آدم چند بار به دنیا می‌آید؟!
مهاجرت به ایران
او در سال ۱۳۶۱ به ایران مهاجرت کرد و تحصیلاتش را تا صنف دوازده در مشهد گذراند و در سال ۱۳۷۵ به شهرش بازگشت “… تا شهریار خود باشد“ و در دانشکده ی طبی بلخ مشغول به تحصیل شد، ولی بعد از جنگ‌های سال ۱۳۷۶ و سقوط مزارشریف به دست طالبان، تا دو قدمی اسارت – شاید هم مرگ – پیش رفت اما توانست از چنگ آنها فرار کرده و دوباره در فصل پاییز به ایران کوچید.
وی در کنار نوشتن و کار در مطبوعات برای گذران زندگی مدتی را خیاطی کرد تا در سال ۱۳۷۹ وارد دانشکده‌ی صدا و سیمای ایران شد و در رشتهی کارگردانی مشغول به تحصیل شد. محمدی از سال‌های آخر مکتب به داستان‌نویسی روی آورد.
جوایز
محمدحسین محمدی در سال ۱۳۷۴ در مسابقات دانش‌آموزی سراسر ایران با داستان «کوکوگل» مقام نخست را کسب کرد که به گفتهٔ داوران آن مسابقه، چون «دری» نوشته بود، دوم اعلام شد.
همچنین در سال ۱۳۸۱ با داستان «عبدل بیتل آمده بود این‌جا بمیرد» در پنجمین جشنوارهی شعر و قصه دانشجویان سراسر ایران مقام اول (مشترک) و در همان سال در چهارمین کنگرهی شعر و قصه جوان ایران با داستان «مرده‌گان» باز هم مقام اول را به دست آورد.
داستان «مرده‌گان» همچنین در سال ۱۳۸۲ (در بخش داستان کوتاه) برندهی اول نخستین دوره ی جایزه ی ادبی اصفهان و برنده ی سوم (مشترک) جایزه ی ادبی بهرام صادقی شد. در زمستان همان سال نیز با داستان «دشت لیلی» مقام اول پنجمین گنگره ی شعر و قصه جوان ایران را به خود اختصاص داد.
مجموعه داستان انجیرهای سرخ مزار برنده ی بهترین مجموعه‌داستان اول سال ۱۳۸۳ از طرف بنیاد گلشیری و برنده ی سومین جایزه ی ادبی اصفهان شناخته شد.
رمان کوتاه از یادرفتن برنده جایزه بهترین رمان ایران از سوی انجمن منتقدین مطبوعات ایران شده‌است.
تدریس در دانشگاه
محمد حسین محمدی دارای مدرک کارشناسی ارشد ارتباطات از دانشکده صدا و سیما در ایران است. او که مدتی استاد ارتباطات در دانشگاه ابن سینا بود در جریان بمب‌گذاری عاشورا در افغانستان در سال ۱۳۹۰ در محل عزاداری بود اما آسیبی ندید. محمدی همچنین مدتی استاد دانشگاه کاتب در افغانستان بوده است.
دیگر فعالیت‌ها
محمدی سردبیر ماهنامه ی «غچی» (۱۳۷۷ تا ۱۳۷۹) برای کودکان و ماهنامه ی گلستانه ( ۱۳۷۹ ) برای نوجوانان و سردبیر ماهنامه ی طراوت بوده‌است و در حال حاضر مدیرمسؤول فصلنامه ی ادبی‌ـ هنری فرخار و روایت است.
از محمدی علاوه بر آثار داستانی‌اش دو اثر پژوهشی فرهنگ داستان‌نویسی افغانستان (تهران، ۱۳۸۵) و جلد اول تاریخ تحلیلی داستان‌نویسی افغانستان (تهران، ۱۳۸۸) نیز منتشر شده‌است.
محمدی در سال ۲۰۱۰ میلادی به دهمین دورهی فستیوال ادبیات برلین دعوت شد و در شهر برلین داستانی‌خوانی داشت. برخی از داستان‌های او به زبان‌های انگلیسی، آلمانی ترکی استانبولی ترجمه و منتشر شده‌اند. همچنین کتاب انجیرهای سرخ مزار به زبان فرانسوی ترجمه و توسط انتشارات آکتس‌سود در فرانسه منتشر گردیده‌است.
مجموعه داستان کوتاه انجیرهای سرخ مزار نوشته محمدحسین محمدی، نویسنده معاصر توسط نرگس صمدی به زبان ایتالیایی ترجمه و در کشور ایتالیا منتشر شده است.
آثار
از یاد رفتن – رمان کوتاه
ناشاد – رمان
انجیرهای سرخ مزار – مجموعه داستان
تو هیچ گپ نزن – مجموعه داستان
پروانه‌ها و چادرهای سفید – مجموعه داستان
سوره بچه‌های مسجد – سری کتاب‌های گروه سنی کودک و نوجوان
یک آسمان گنجشک – مجموعه شعر برای نوجوانان
بابا غورغوری و مادرکلان خیلی خیلی پیر – برای گروه سنی کودک و نوجوان
فرهنگ داستان‌نویسی افغانستان – پژوهشی
تاریخ تحلیلی داستان‌نویسی افغانستان – پژوهشی