یک مکتب نادر
نادر موسوی و گروهش در مکتب مهاجران افغان در تهران، برای مهاجران بی‌پناهی که اطفال‌شان حتا از داشتن هویت محروم‌اند و راه‌های پیش روی‌شان برای هر آینده‌یی تاریک و تیره، مسیری از روشنی باز کرده‌اند.
آنان مکتبی ساخته‌اند که فقط مکتب نیست، یک انجمن فرهنگی هم است. آن‌ها نه فقط اطفال را از کوچه‌ها برای آموزش جمع کرده‌اند؛ بل مجله‌یی ساخته‌اند که پل ارتباط فرهنگی است و زمینۀ نوشتن رویاها و تحقق رویاها را به اطفال می‌آموزند.
مهم‌ترین پناه‌گاه هر مهاجر بیچاره‌یی رویاست و نخستین سرمایه‌یی که مهاجر از دست می‌دهد رویاست. آدم بی‌رویا، خالی است، معلق است و تنها.
برای خواندن بیشتر این جا کلیک کنید
