پا در چَموس دوستان شاعر!- نویسنده نادر موسوی
1294-9-22 – دفتر آموزگاران دبستان

شب برای کاشتن بخاری رفته بودم به واحد دو، جایی که بچه ها درس می خوانند. پس از پایان کار، تخته و نوشته های کنار آن را نگاه می کردم که چشمم به تقویم فرهنگی دبستان افتاد که همکاران زحمت کشیده و تنظیم نموده اند. دیدم از مهر شروع شده است والان در آذرماهیم، ذهنم رفت به سمت شروع سال و فروردین و مهر و آذر و دوران طولانی کار در این مدرسه ی به قول مادرهای وطنی سبیل مانده و این «شعر» یا به گفته ی استاد فرخ ارجمند «معر»بر زبانم جاری شد و و روی تخته ی یادداشت ها نوشتم:

فروردین و مهر و آذر می شود
ناگهان این عمر آخر می شود
قدر دانیم لحظه های باهمی را
چونکه ناگه قلبکی پَرپَر می شود!
سه لنگه(مصرع) را که گفتم در لنگه چهارم بند ماندم، آخرش همین شد!